Tajemnice trzecie

W doświadczeniu samotności, poczuciu zewnętrznej porażki, rodzi się coś nowego, albo inaczej, może narodzić się coś nowego. Kiedy grzeszna natura obumiera, kiedy egoizm obumiera, wówczas odnawia się blask piękna będącego w nas. W cierpieniu umieramy, ale umieramy jako starzy ludzie, umiera nasza pycha, a to bardzo boli. Wówczas mamy możliwość narodzić się jako nowi ludzie, obmyci i uwolnieni z sideł grzechu. Po ludzku spotykają nas przykrości, doświadczamy rozczarowania nawet najbliższymi i nie ma co się oszukiwać, w cierpieniu nie jest łatwo wytrzymać. Pokusa ulżenia sobie jest niesamowicie silna. Narodziny nowego życia w nas, narodziny nowej jakości w nas, możliwe są wtedy, gdy wytrwamy przy Panu, wyciszymy się i wołać będziemy z głębi serca do Niego.

Chyba nie ma lepszej ewangelizacji, jak ewangelizacja przykładem własnego życia. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia, najpełniej aktualizuje się wtedy, gdy ja się nawracam, moje serce się przemienia i ja odpowiadam na wezwanie do nawrócenia. Po prostu, w moim życiu, w moich słowach, myślach i czynach jest więcej miłości, a w momentach próby coraz więcej zwycięstw. Wtedy, gdy sam odpowiadam na wezwanie do nawrócenia, kiedy w moim życiu dokonuje się aktualizacja Królestwa Pana, kiedy moje życie zaczyna być ziemią uprawianą przez Słowo Pana, to wtedy właśnie aktualizuje się w moim życiu zesłanie Ducha Świętego i Jego uświęcającej mocy. Bo Duch Święty zstępuje na tych, którzy tego pragną. Czy Duch Święty zstąpił na faryzeuszów, Piłata, żołnierzy rzymskich, Judasza? Każdy może otrzymać moc Ducha Świętego, tylko, czy każdy tego pragnie?

Pragnę Boga wtedy, gdy bardzo Go potrzebuję. Pragnę Ducha Świętego, gdy widzę, że wszystkie inne pragnienia nie zaspakaja duszy. Każdy z nas czegoś pragnie, jeden świętego spokoju inny uznania, władzy i dominacji. Najlepsze oczyszczenie pragnień daje cierpienie, a to mamy za darmo, ważne tylko by umieć je przyjąć i wołać w Nim do Pana. Kiedy tak pomyślę o swoim życiu, no to tych zmarnowanym momentów było wiele, jest wiele, bo najczęściej brakuje cierpliwości i człowiek chciałby zmiany natychmiast.

Narodzenie się Jezusa we mnie, narodzenie się na nowo, wiąże się z przyjęciem cierpienia, jakie mnie spotyka. Cierpienia także niezasłużonego, bo wtedy zaczynamy być podobni do Pana. Ale przyjęcie cierpienia i lgnięcie do Pana, wiąże się ze szczególnym ukoronowaniem, ponieważ ozdobą naszej natury staje się Sam Duch Święty, który na nas zstępuje, jak korona na głowę. Ta zstępująca na nas moc Pana, przemienia nas od wewnątrz, wypala egoizm i wzmacnia nasz organizm duchowy. Wtedy zaczynamy w pokorze, uczciwości przed Bogiem, głosić Królestwo Boże i jego sprawiedliwość, wszędzie tam, gdzie jesteśmy, nic nawet o tym nie mówiąc. Bo Królestwo Boże jest w nas i promieniuje z nas nawet wtedy, gdy zajmujemy się tysiącem naszych codziennych spraw, mając niebo w sercu.