Modlitwa pragnień


Warto czasami na modlitwie mówić Panu o tym czego pragnę. Można sobie na modlitwie, na kartce papieru, sporządzić taką listę swoich osobistych pragnień bynajmniej nie po to, by Pan wiedział co ma spełnić, ale byśmy przyjrzeli się razem z Nim temu, co leży na dnie naszego serca.

Komentarze

br. Przemek Kryspin pisze…
Budynku za plecami na mojej liście nie było...
11 marca 2010 20:17
Dusiak pisze…
Chyba pierwszy raz się nie zbuntuję, i przyznam, że to całkiem ciekawy pomysł :)
pozdrawiam
11 marca 2010 23:19
arwena pisze…
Często ta lista jest wyryta w naszym sercu. Chyba wtedy nie potrzeba pisać jej na papierze.Pan nasze serca przecież zna i wie czego potrzebujemy.
12 marca 2010 00:00
br. Przemek Kryspin pisze…
Owszem Pan zna, tylko czy my mamy świadomość tego, czego w głębi serca pragniemy...?
12 marca 2010 07:18
Dusiak pisze…
Zazwyczaj nie :D
14 marca 2010 23:15
br. Przemek Kryspin pisze…
Nie wiem czy poruszaliśmy już ten temat, myślę że coś już było. W nas dzieje się wiele rzeczy, których sobie nie uświadamiamy. Brak świadomości tego, co się w nas dzieje sprawia, że różne uczucia nami steruję, a my tylko się zastanawiamy nad efektami tegoż "sterowania", np. "dlaczego jestem taki nieprzystępny" albo "czemu mnie ciśgle coś wkurza" itd. Coś w nas nie gra a my tego niezauważamy, dopiero jak coś nas ostro przyciśnie wtedy zaczynamy myśleć.
15 marca 2010 08:03
Dusiak pisze…
czasem tylko nie wiadomo jak osiągnąć to czego się pragnie!
15 marca 2010 23:36
MM pisze…
Ten komentarz został usunięty przez autora.
16 marca 2010 08:41
br. Przemek Kryspin pisze…
Dla mnie szczęście to nie to gdzie zyje, tylko w Kim żyje, tzn jakimi wartościami się kieruję. Kryteriu szczęścia czy to w małżeństwie czy stanie zakonnym czy kapłaństwie jest Chrystus, Źródło Wody Żywej, On jest tym szczęściem, szczęście poza Nim po prostu nie istnieje i jeśli ktoś uważa, że jest w stanie być szczęśliwym bez Niego, to chyba ma nieprawdziwą koncepcję szcześcia.
16 marca 2010 10:50
MM pisze…
Ten komentarz został usunięty przez autora.
16 marca 2010 11:44
br. Przemek Kryspin pisze…
Ciekawe jest to co piszesz.
16 marca 2010 19:46
Dusiak pisze…
Nawet bardzo ciekawe :) Często łapię się na tym, iż bardzo potrzebuje kogoś..., kto mnie zrozumie tak zupełnie, będzie kochał taką jaką jestem i tylko u jednej Osoby to znajduję. Szukam Go jednak nie tam gdzie jest! A ON czeka i zapewnia o swojej miłości.
17 marca 2010 21:30
br. Przemek Kryspin pisze…
Tak mi się wydaje. Jesli chcę zyć miłością, na prawdę czuć się kochanym i nie ważne czy to małzeństwo czy stan zakonny bądź kapłański, najpiew przede mną doświadczenie bezgranicznej, miłości Bożej. Doświadczenie tej miłości odmienia relacje z ludźmi-nie czekam na miłośc od nich tylko wychodzę do nich z miłością, którą zaczerpnąłem od Niego
18 marca 2010 07:48
MM pisze…
Ten komentarz został usunięty przez autora.
18 marca 2010 14:05
br. Przemek Kryspin pisze…
No i pozostaje decyzja, skaczę w przepaść wiary pomimo nie pewności albo pozostaję na zeschłej ziemi i nic się nie zmienia. To jest właśnie nadzieja wbrew nadziei, miłość wbrew miłości, zaufanie pomimo wątpliwości. To "chcę coś poczuć" jest już czymś
18 marca 2010 20:15
MM pisze…
Ten komentarz został usunięty przez autora.
19 marca 2010 07:57
br. Przemek Kryspin pisze…
Dzięki. Dobrej modlitwy
19 marca 2010 13:31
br. Przemek Kryspin pisze…
Poza tym jeszcze, skoro potrzebny jest drugi człowiek, to może warto rozejrzeć się i pójść na spotkanie Odnowy w duchu Świętym albo na liturgię do Neokatechumenatu
19 marca 2010 19:55
br. Przemek Kryspin pisze…
"W kupie zawsze raźniej". Świadomość że inni mają podobnie również niesasmowicie pokrzepia.
19 marca 2010 19:56
Dusiak pisze…
Neokatechumenat przekonuje mnie tylko dzięki jedzeniu :D podobno Pan Jezus ma różne sposoby na przyciąganie ludzi do siebie ;)
19 marca 2010 21:27
Prześlij komentarz

Popularne posty