Maryja

Żar

Czułości szuka każdy. Małżonek, ksiądz, siostra zakonna, gimnazjalistka, starzec. Każdy z nas szuka poczucia bycia kochanym i doświadczania tego na własnej skórze. Doświadczenie bliskości, wręcz intymności to potrzeba, która nie ma sobie równej. I w tę potrzebę wchodzi Najświętsza Matka Zbawiciela, by nauczyć uczniów Pańskich właściwej relacji ze swoim Synem. Relacji, która odwołuje się do serca, do tej najgłębszej ale też najbardziej zdradliwej rzeczywistości w człowieku. (No właśnie to serce, rzeczywistość najbardziej zdradliwa, a jednak najbardziej potrzebna, bo tej rzeczywistości żąda od nas Bóg)

Relacja

Owa relacja z Jezusem przypomina umiłowanego ucznia, który kładzie głowę na sercu Mistrza, tak, że czuje Jego bliskość. Modlitwa wyuczona, sucha, ujęta tylko w pojęcia, nie nasyci serca głodnego miłości. Jeżeli pojawiają się w naszym życiu różnego typu rekompensaty, odstępstwa, to najczęściej dlatego, że nie dbamy o żar swego wnętrza. I to dbanie o ten żar swojego serca jest walką, walką często z samym sobą. Dlaczego? A no dlatego, że czasem w nas samych nie znajdujemy drew, które moglibyśmy dorzucić do owego ognia miłości Bożej. Jak to zwykle mówimy, „stygniemy” na skutek rezygnacji z modlitwy dla setek różnych mało znaczących i nienasycających serca spraw. Owszem, modlitwa najlepiej idzie, gdy jest jakiś klimat, jakaś wzniosłość albo znowu kac moralny z powodu grzesznego upadku.

Przykład

Pobożność maryjna, inaczej relacja z Maryją jest dla mnie pewnym dylematem, bo niby różaniec jest, ale jakaś taka głębsza więź z Maryją. A przecież, jak tak człowiek sobie uświadomi kim jest Maryja w historii zbawienia i dlaczego gładzi głowę węża, wówczas zmienia się myślenie. Ta nienaruszalność i wolność od zamętu grzechowego to przecież to, czego każdy z nas myślę w głębi siebie samego bardzo pragnie. Myślę, że w głębi każdego z nas, bez względu na poziom doskonałości bądź grzeszności, każdy tęskni za harmonią, niesfałszowanym pokojem, czystą radością i miłosną relacją z Bogiem, który Sam jest MIŁOŚĆIĄ i który KOCHA tak, jak nikt kochać nie potrafi, kocha tak, że ta miłość powala. A jednak On jest też tajemnicą, nieuchwytny, ukryty w głębinach i tylko tam można Go znaleźć, w głębi siebie samego, w głębi ludzkiej refleksji a nie w przyzwyczajeniach. Dlatego Maryja jest tak bardzo nam potrzebna, bo ona umie być przy Nim zawsze. I ona może nauczyć mnie i ciebie rozpalania tego żaru, który trawi duszę i rozpala najgłębsze pragnienia. Ona jest pocieszycielką, wspomożeniem, królową, uzdrowieniem dlaczego, bo odbija w sobie to, co pochodzi od Niego, który w pełnym znaczeniu jest Pocieszycielem, uzdrowieniem, wspomożeniem, wybawieniem, odnowieniem, przebaczeniem, pięknem. Jeśli podziwiamy w Maryi jakieś przymioty to są one odbiciem samego Boga.

Piękno Maryi to zapowiedź piękna wszystkich zbawionych.

Proście, a otrzymacie

A jednak przyglądając się swojemu życiu, można dostrzec ogromną różnicę pomiędzy Maryją a mną. Zatem to upodobnienie się do Niej pozostaje niestety pragnieniem niezrealizowanym i żeby nie wrócić do punktu wyjścia, żeby nie utknąć na mieliźnie, trzeba się modlić o to, czego serce pragnie i prosić o rozpalenie żaru wieczności. Przecież kto prosi, ten otrzymuje, a zatem...