Im dłużej żyję, tym coraz bardziej się przekonuję, że życie ludzkie nie należy do człowieka. Niby mówimy: „moje życie, robię co chcę”. Ale czy na prawdę robię to co chcę? Czy na prawdę moje życie jest takie jak chcę? Czy wszystko w moim życiu zależy od mojej operatywności? Jeśli tak, to skąd tyle frustracji, niezadowolenia, konfliktów, lęków, kryzysów, strat… można by wymieniać w nieskończoność.   Ani moje życie nie należy do mnie, ani nie robię tego co chcę, ani nie jestem taki jak chcę.  Chcę powiedzieć, że w naszym życiu jest bardzo wiele czynników niezależnych od nas które zmieniają nam życie. Choroba, starzenie się, śmierć, nie pasują do modelu super życia. Można oczywiście udawać, że nic mi nie jest, że nic mnie nie boli, proces starzenia zatrzymywać ingerencjami medyczno-kosmetycznymi, świadomość odchodzenia przerwać nagle dając magiczny zastrzyk. Albo żyć od weekendu do weekendu lub od wieczora do wieczora. Żyć wiecznymi wyłącznikami i być wyćwiczonym w wyłączan...